มันเสริมว่ารัฐธรรมนูญปี 1824 ยอมรับ บาคาร่าออนไลน์ ว่าไลบีเรียเป็นพลเมืองของสหรัฐอเมริกา สอดคล้องกับมาตรา 1 ของรัฐธรรมนูญแห่งไลบีเรีย 1824 แห่งการล่าอาณานิคมแห่งอเมริกาซึ่งระบุว่า: “ ทุกคนที่เกิดมาภายในขอบเขตของอาณาเขตที่ถือครองโดย American Colonization Society ในไลบีเรียในแอฟริกาหรือย้ายที่นั่นเพื่ออาศัยอยู่ จะได้รับอิสระและมีสิทธิ เพื่อสิทธิและสิทธิพิเศษดังกล่าวทั้งหมดตามที่พลเมืองของสหรัฐอเมริกาได้รับ”
รวมกันเป็น ‘แบ่ง’ สหรัฐอเมริกา
UHRI กล่าวในความพยายามที่จะ “รักษาและรวมเป็นหนึ่ง” สหรัฐอเมริกาและหลีกเลี่ยงการล่มสลายในที่สุดของสหรัฐอเมริกา จะเปิดตัวขบวนการเสรีไลบีเรียในบอสตัน แมสซาชูเซตส์ สหรัฐอเมริกา แหล่งกำเนิดของการปฏิวัติอเมริกาและอื่น ๆ สิ่งของ คำร้องเพื่อรักษาและรวมสหรัฐอเมริกาโดยบรรเทาอันตรายอย่างต่อเนื่องของการเหยียดเชื้อชาติต่อชนพื้นเมืองอเมริกัน ไลบีเรีย และแอฟริกันอเมริกัน; การดำเนินการตามปฏิญญาอิสรภาพของอเมริกาและมาตรา 1 ของรัฐธรรมนูญแห่งไลบีเรีย พ.ศ. 2367 ซึ่งอนุญาตให้ชาวไลบีเรียทุกคนเข้าถึงการศึกษา การจ้างงาน และโอกาสทางธุรกิจที่มีคุณภาพในสหรัฐอเมริกาโดยไม่มีข้อจำกัดเรื่องวีซ่าและคืนเงินพร้อมดอกเบี้ยค่าธรรมเนียมวีซ่าที่ผิดกฎหมายทั้งหมดที่เรียกเก็บจากไลบีเรีย เป็นเงินหลายล้านดอลลาร์ที่สถานทูตสหรัฐฯ เรียกเก็บตั้งแต่ปี 1990
คำร้องดังกล่าวยังเสริมอีกว่าจะเรียกร้องให้มีการจัดประเภทสายเคเบิลที่ถูกกล่าวหาว่าไม่ชอบด้วยกฎหมายและแบ่งแยกเชื้อชาติในปี 1990 ที่ส่งจากกระทรวงการต่างประเทศในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ไปยังมอนโรเวียเพื่อสั่งการเลือกปฏิบัติต่อผู้ยื่นขอวีซ่าไลบีเรีย แต่ให้สิทธิพิเศษแก่ชาวเลบานอนและชาวอินเดียนแดง คำขอโทษอย่างเป็นทางการสำหรับการเป็นทาสและการล่าอาณานิคมของอเมริกาและการชดใช้ค่าเสียหายและการชดใช้ค่าเสียหายสำหรับการล่าอาณานิคมในไลบีเรีย; การยกเว้นวีซ่าสำหรับชาวไลบีเรียทุกคน
กลุ่มตั้งข้อสังเกตว่าปัจจุบันพลเมืองจาก 40 ประเทศเข้าสู่สหรัฐอเมริกาโดยไม่ต้องขอวีซ่า 57 ประเทศได้รับวีซ่าทำงานชั่วคราวและห้าเขตแดนที่ควบคุมโดยสหรัฐอเมริกามีสิทธิ์เข้าถึงโอกาสต่างๆ ในสหรัฐอเมริกา
โดยเสริมว่าสหรัฐฯ จะยืนกรานไม่ได้หากยังคงกดขี่ชนพื้นเมืองอเมริกัน แอฟริกันอเมริกัน และไลบีเรีย เนื่องจากกฎหมายแบ่งแยกเชื้อชาติในปี ค.ศ. 1790 ที่ทำให้สีผิวของมนุษย์เป็นข้อกำหนดในการเป็นพลเมืองสหรัฐฯ
ประเด็นสำคัญของ UHRI สำหรับคำร้อง
เมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2564 ประธานาธิบดีไบเดนได้ลงนามในคำสั่งผู้บริหารที่ต่ออายุใบอนุญาตทำงาน DED สำหรับชาวไลบีเรียบางคนในอเมริกา การบรรเทาทุกข์ที่เสนอโดยคำสั่งผู้บริหาร DED ของประธานาธิบดีไบเดนและกฎหมายว่าด้วยการย้ายถิ่นฐานสำหรับผู้ลี้ภัยไลบีเรียนั้นไม่รวมถึงชาวไลบีเรียที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงกันซึ่งมีร่างกายอยู่บนดินอเมริกัน
ในปีพ.ศ. 2533 กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ ได้สั่งการให้เจ้าหน้าที่สถานเอกอัครราชทูตสหรัฐฯ ปฏิเสธวีซ่าผู้มาเยือนอย่างผิดกฎหมายสำหรับผู้สมัครชาวไลบีเรีย แต่ได้รับคำสั่งให้ออกวีซ่าสหรัฐฯ ให้กับชาวต่างชาติ รวมทั้งชาวเลบานอนและชาวอินเดียนแดง ในปี 1990 ผู้ลี้ภัยจากสงครามกลางเมืองในแอฟริกาตะวันตกจำนวน 1.1 ล้านคน มีชาวไลบีเรียเพียง 8 คนเท่านั้นที่ได้รับสถานะผู้ลี้ภัยในสหรัฐอเมริกา
ในปี 2565 ผู้ลี้ภัยชาวไลบีเรียประมาณ 6,000 คนทั่วสหรัฐอเมริกายังคงถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าถึงความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมและใบอนุญาตทำงาน ใบอนุญาตทำงานสำหรับ DED ประจำปี 2021 ของประธานาธิบดีไบเดน และพระราชบัญญัติความเป็นธรรมสำหรับผู้ลี้ภัยไลบีเรียของประธานาธิบดีทรัมป์ ในขณะเดียวกัน คนชาติอื่น ๆ ก็ได้รับการปฏิบัติพิเศษ
สภาคองเกรสครั้งที่ 102 (1991-1992) ผ่านกฎหมายที่อนุญาตให้ชาวจีน 52,968 ได้รับสถานะผู้อยู่อาศัยถาวร สภาคองเกรสครั้งที่ 105 (1997-1998) ผ่านกฎหมายที่เรียกว่า NACARA ภายใต้กฎหมายนี้ ชาวนิการากัว 150,000 คน คิวบา 5,000 คน ชาวเอลซัลวาดอร์ 200,000 คน และกัวเตมาลา 50,000 คนได้รับสถานะผู้อยู่อาศัยถาวร
พระราชบัญญัติความเป็นธรรมสำหรับผู้ลี้ภัยไลบีเรียได้ผ่านเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2019 ผู้ลี้ภัยชาวไลบีเรียที่ว่างงานต้องชำระค่าธรรมเนียมการยื่น $1250.00 ภายใต้มาตรา 245(i) ของพระราชบัญญัติคนเข้าเมืองและสัญชาติของสหรัฐอเมริกา ผู้ลี้ภัยได้รับการยกเว้นจากการชำระค่าธรรมเนียมการยื่นกรีนการ์ด ขณะนี้พลเมืองหลายล้านคนจาก 40 ประเทศเข้าประเทศสหรัฐอเมริกาโดยไม่ต้องขอวีซ่า สถานเอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาปฏิเสธผู้ยื่นขอวีซ่าไลบีเรียส่วนใหญ่และรับเงิน 160 ดอลลาร์จากพวกเขา – ล้านดอลลาร์จากไลบีเรียที่ยากจนทุกปีในขณะที่นักการเมืองชั้นนำและครอบครัวของพวกเขาชอบอเมริกา บาคาร่าออนไลน์
